Dag vriendjes en vriendinnetjes, tot de volgende keer maar weer! ~ Lachend Wakker Worden

Een passende titel vinden was deze keer bijzonder moeilijk. Vele liedjes passeerden door mijn hoofd (het is waarschijnlijk tijd dat ik maar eens verraad wat u natuurlijk al lang door hebt, of dat zou toch moeten – de titels op deze weblog komen steeds uit de muzikale sfeer). “We spreken af, ik weet niet waar, daar ontmoeten we elkaar”, “I will always love you” en “Ga maar naar huis, en tot in den draai!” - u herkent ze natuurlijk meteen – passeerden elk de revue maar werden niet goed genoeg bevonden. Gelukkig brachten Bassie & Adriaan redding.

Het is namelijk de tijd van het afscheid. De afgelopen dagen en weken mocht ik “Vi ses!” zeggen tegen Anna uit Zweden, Guillaume uit België, Petra uit Tsjechië, Anne uit België, Katrin uit Duitsland, Lucie uit Tsjechië en over enkele dagen tegen Koray uit Turkije. De laatste keer samen feesten, je vrienden op de trein naar huis zien stappen. Ook al heb je maar een half jaar om elkaar te leren kennen, er zijn toch mensen die ik echt ga missen. Bittersweet.

Gelukkig zijn er sinds een tiental dagen ook weer nieuwe buitenlanders in de stad komen opdagen (in het huis zijn er voorlopig alvast al vijf (!) Fransen). Om wat overblijft van onze vriendengroep (naast Sandra en mezelf ook Fabian en Niki) wat uit te breiden dineerden we samen met een paar nieuwe wetenschappers. “Iedereen kookt iets en dan hebben we vanalles” maakte er een feestmaal van in mijn klein doch gezellig keukentje.

De dag er na wouden deze nieuw-gearriveerden de zee bezichtigen en trokken we dus naar het strand. De timing was goed raak want voor het eerst sinds mijn verblijf in Denemarken was alles bedekt onder een laagje sneeuw. Het hield een paar onnozelaars niet tegen om zich even uit te kleden voor de foto. Toch ook genieten dus, met wat mogelijk onze nieuwe vriendengroep wordt.

Naast het leren kennen van nieuwelingen boden de vele afscheidsfeestjes trouwens ook gelegenheid aan de blijvers om elkaar beter te leren kennen, nu we allemaal een deel van onze vriendschappen zien vertrekken. Voor een keer werkt zelfs het weer mee aan het dubbele, melancholische gevoel, want sinds gisterennacht ligt er hier meer dan tien centimeter sneeuw en het ziet er niet naar uit dat het witte landschap snel zal verdwijnen.

Ten slotte zijn ook mijn lessen afgelopen week opnieuw begonnen. Als alles goed gaat volg ik nu de vakken “Innovation” en “Pulsating stars”. Dat laatste is zo ongeveer mijn thesisonderwerp en wordt ook door mijn thesisprof gegeven en is dus een verplicht nummertje. “Innovation” is een beetje een speciaal geval, een vak voor alle wetenschappers over hoe nieuwe innovaties tot stand komen en hoe goeie ideeën kunnen worden gecommercialiseerd (denk aan spin-offs etc). Deze vakken lopen zeven weken lang in kwartaal drie, en het examen volgt snel daarna. Ik kwartaal vier zou ik normaal geen vakken meer hoeven te volgen en kan ik me dus volledig op de thesis concentreren!

Groetjes, kusjes en liefde,

Vincent