augustus 2012 ~ Lachend Wakker Worden

Inmiddels werk ik al bijna een maand als intern in Qatar aan een nieuw havenproject. Zes dagen per week en een werkdag van 7 tot 19u, men kan expats toch geen luiheid verwijten. Overdag blijft de thermometer hier vlotjes 45 graden halen. Binnen op kantoor zorgt de alomtegenwoordige airconditioning dat daar niks van te merken valt, maar zelfs de korte wandeling naar de auto om te gaan lunchen, krijgt je hier aan het zweten. Regelmatig werk ik hier nu ook buiten op de site, en daar biedt enkel het drinken van liters en liters water enige verkoeling van zodra je de auto verlaat. Interessant is het allemaal zeker wel, en werkdagen met koele airco en hete buitenlucht bieden een aangename afwisseling. In het ene geval werk ik met de computer en maak ik planningen en berekeningen met Excel. In het andere geval help ik geologische stalen te nemen, deels op land met de pick-up en te voet, deels via een bootje.

Enkel op vrijdagen werk ik normaal gezien niet. Donderdagavond is dan ook de ideale gelegenheid om eens iets te gaan eten in Doha City met de collega's. Zo kwamen we in het Steak House in het Marriott hotel, waar we aan een lange tafel, in diepe zetels in ware maffiastijl konden genieten van een heerlijk stuk vlees. In datzelfde hotel spendeerden we ook een vrije vrijdag aan het zwembad. Ongelooflijk maar waar: zwembaden kosten hier veel geld omdat ze moeten worden afgekoeld. Dat geld is het echter wel waard na zo'n werkweekje. Het enige wat ontbreekt is een fris pintje, maar dat valt hier tijdens de ramadan zelfs in de meest westerse hotels niet te krijgen.

Een week geleden mocht ik samen met alle collega's genieten van het Iftar. Dat is de maaltijd die moslims tijdens de ramadan gebruiken, wanneer ze na zonsondergang weer mogen eten. Voor ons betekende het voornamelijk: op onze donderdagavond van een feestmaal genieten in het W Hotel. Verschillende koks bevolkten er tentjes die verspreid stonden doorheen de zaal, en maakten er de lokale keuken, Italiaanse gerechten, Indisch, sushi, ... Gastronomisch genieten!

Met een aantal collega's heb ik ook een roadtrip ondernomen. We trokken vanuit Doha naar het westen van Qatar (het land is niet erg groot) en zagen zo de woestijn die het land buiten de hoofdstad kenmerkt. Zand, zandrotsen en hitte, maar ook Film City, een soort dorp dat enkel is gebouwd om er films te kunnen opnemen. Met negen mensen en twee auto's genoten we van een heerlijke tocht, die we afsloten met een sprong in het zeewater. Erg zout en erg warm, meer vergelijkbaar met een spa dan met de Noordzee.

De afgelopen maand was ook mijn eerste echte kennismaking met de ramadan. Ergens moet je de moslims bewonderen, een ganse dag niet eten, drinken of roken. Daarnaast is alcohol tijdens de gehele periode uit den boze - dat is meteen ook de grootste impact voor ons als niet-moslims. Wij eten en drinken overdag wel, maar zijn wel gedwongen om dat niet te doen op plaatsen waar moslims dat kunnen zien en zo in verleiding kunnen worden gebracht. Met een appel kan je dus niet over straat wandelen en zelfs in ons office wordt er enkel gegeten en gedronken in het koffielokaal, en nergens in het land (ook niet in de meest westerse hotels) vind je alcohol te koop.

Gisteren was dan het einde van de vastentijd en dat was reden genoeg voor ons om midden in de werkweek (op zaterdag en zondag werken wij) naar het Belgian Beer Cafe te trekken in het Intercontinental Hotel. Na een maand drooglegging kan je al eens een halve liter stella bestellen, ook al maakt die je meteen acht euro armer. Het was genieten en dat was strijdig met de bewondering die ik de afgelopen maand aan de dag had gelegd. Buiten de ramadanmaand wordt het aan buitenlanders die minstens 21 jaar zijn enigszins toegelaten, maar voor moslims blijft alcohol eigenlijk altijd verboden. Nu de ramadan voorbij is zal het leven zich hier wel grotendeels hervatten, maar soms lijkt het alsof men zichzelf hier vrijwillig het plezier ontzegt.

Dat geldt een beetje voor de ganse cultuur hier. Met een restrictie op foute websites, een verbod op al te veel zichtbaar naakt op straat, het wegfilteren van alle woordjes fuck uit de getoonde films voel je je inderdaad in een heel wat bravere samenleving wonen. De consequentie is dan wel dat Doha ondanks vele oliemiljarden en megaprojecten soms the most boring city in the world wordt genoemd. Het wordt interessant om te zien hoe dit land er binnen tien tot twintig jaar zal uitzien.

Daarnaast blijft de maatschappij hier tot op vandaag gebaseerd op wat wel eens als moderne slavernij wordt omschreven. De zware arbeid wordt overal uitgevoerd door Indiërs, even gebrekkig geschoold als betaald. Een echte Qatarees heeft in een verkeersongeval dan weer altijd gelijk, ook al gedraagt hij zich zeer regelmatig als een gek achter het stuur. Ondanks de vele levensgrote sensibiliseringsborden vind je langs de kant van de weg dan ook regelmatig een zwaar gehavende, grote zwarte luxewagen, die hier na een ongeval twee weken dient te blijven staan. Afschrikking van andere onverantwoordelijke bestuurders.

Oh ja, nog dit. Ik lees dat het in Belgie het afgelopen weekend belachelijk warm was. Daar moet ik even om glimlachen.

Groetjes, kusjes en liefde,

Vincent