(zie ook deel 1)
zondag 24 juli: dag 14
Opstaan in de bungalows, maar voor het vervolg ('deel twee') van de reis keren we terug naar onze tentjes. We ruilen de mistige kust weer voor het inlandse woestijngebied.
Op naar Cape Cross waar een gigantische kolonie pelsrobben zich heeft gevestigd. Stinkend, mekkerend als geiten, maar toch een indrukwekkend gezicht. Slapen op de bus, inkopen in Uis. Aankomst op camping in de bergen (met wc's zonder dak), maar nog een wandeling naar White Lady (rotsschilderingen).
Een uur wandelen om er te geraken maar prachtig tussen de bergen, met steentjes om de riviertjes over te steken. Schilderingen zelf zijn niet zo mijn ding, wandeling om er te geraken des te leuker. Avond zitten we opnieuw buiten, in een kring op onze camping. Tequila die ik vond in huisje in Swakopmund vervolledigd met een citroentje en wat zout, en samen met Steven opgedronken.
maandag 25 juli: dag 15
Ochtend opnieuw kijken naar rotstekeningen, twee wandelingen van drie kwartiertjes. Rotstekeningen circa 2000-6000 jaar oud. 'Burnt mountain' en 'organ pipes' gezien, maar niet vreselijk boeiend.
In de namiddag maken we een excursie naar 'dropstones'. Dit zijn kleistenen met daarin allerlei niet-klei objecten. De klei was pre-cambrisch en dus zeer oud - de stenen kunnen enkel in de klei zijn terecht gekomen via gletsjers, want er was toen nog geen menselijke of dierlijke activiteit om ze te verplaatsen. Dus: er was 500 miljoen jaar geleden ijs! Interessant!
Terugweg dode slang gevonden en aan Tine gegeven. Half-open bar aan de overkant van de weg.
dinsdag 26 juli: dag 16
Rijden, rijden, rijden! Onderweg 'petrified forest' (enkele versteende boomstronken); giraf vlakbij de bus gezien; olifanten gezien in de verte. De camping in Opuwo ('het einde') gelegen op een prachtige heuvel, bij een chique hotel met zwembad, gelegen op de rand van de heuvel met zicht op de vallei.
woensdag 27 juli: dag 17
Uitslapen tot zeven uur! Bezoek aan de Himba's - schaars geklede vrouwen, die zich met rood zand en boter insmeren in plaats van zich te wassen. Mooie vrouwen, in tegenstelling tot de Herero, die met speciale mutsen en felle kledij rondlopen en vaak dikke vrouwen zijn.
Moses, een of andere Himba die bij weinigen onder ons op veel sympathie kon rekenen, fixte de trip en bij aankomst in het dorp moesten we eerst het stamhoofd groeten. Authentiek zag het er allemaal wel uit, met rokerige hutjes vol vliegen en met rood zand ingesmeerde vrouwen. Opvallend veel vee ook, jammer dat er op bijna geen enkele manier rechtstreeks met de vrouwen viel te converseren.
Na nog wat van hun armbandjes te hebben gekocht, brachten we de namiddag vrij door op onze fantastische heuvel. Voor het eerst een boek open gedaan, voor het zwembad met koud maar heerlijk water. Fenomenale zonsondergang!
donderdag 28 juli: dag 18
Vertrek op de heuvel, vroeg want we trekken naar Etosha om wild te zien! Na 18 dagen wordt er erg uitgekeken naar dit wild'park' met de afmetingen van Vlaanderen. Vandaag rit er naar toe, en we blijven twee nachten in Okaukuejo, vanwaar we deze namiddag en morgen op 'game drive' trekken. Morgen reizen we dan oostwaarts door Etosha, waar we ook 's avonds nog in het park overnachten.
Op weg naar Etosha zien we alvast olifanten en een giraf van dichtbij. Op de weg vinden we ook een overreden maar nog levende pofadder: een dodelijke slang. Het biologenaspect van de reis komt meteen naar boven: in plaats van rustig door te rijden snapt Thys uit om de slang dood de knuppelen met een borstel, om vervolgens de giftanden te kunnen bestuderen.
Bij aankomst in Okaukuejo zien we aan de poel meteen vier olifanten. Het 'dorp' is afgeschermd door muren en hier kan met vrij rondlopen (in Etosha zelf mag men enkel per auto reizen), maar er is wel zicht op een waterpoel in het park.
In de namiddagse game drive zien we vanalles, maar niks echt groot (wel coole zebra's). 's Avonds werden we door chauffeur Donald uit de bar weggetrokken omdat er neushoorns aan de verlichte poel aan het drinken waren. Na het eten zagen we ook nog twee leeuwen hun dorst komen lessen!
vrijdag 29 juli: dag 19
Ijskoude nacht en regelmatig wakker geworden van de kou. Het dekentje gekocht aan het begin van de reis komt hier nog van pas!
Ongeveer de ganse dag gamedriven, een hoop beesten gezien waaronder springbokken, gnoe's, olifanten, giraffen, zebra's, grondeekhoorns, ... Geen leeuwen gevonden en dus al bij al wat teleurstellend.
Aan de poel bij zonsondergang wel een twintigtal drinkende olifanten! Later in de nacht ook nog een glimp opgevangen van drinkende leeuwen!
zaterdag 30 juli: dag 20
Opnieuw ganse dag op game drive door Etosha - vannacht verblijven we nog een laatste nacht in het oosten, in 'Ford Namutoni'. Meer succes dan gisteren echter, we zien naast de gebruikelijke impala's, springbokken etc., ook gnoe's en kudu's en ook twee leeuwen (perfect gecamoufleerd in het hoge gras) en een neushoorn die de weg overstak. We lieten hem schrikken waardoor ons kleine busje niet zo blij was en waardoor het mij duidelijk werd waarom Tine de bijnaam 'furie' mag dragen.
Op de middag eten in Halali. Aan de poel vlakbij vinden we 38 olifanten! Grote en kleine, trompettend en water drinkend, wat een zicht!
De namiddag bracht enkel meer van dat moois. Na de leeuwen in het gras (en 2 x 's avonds in Okaukuejo) zagen we nu drie etende leeuwinnen en zes welpjes. Net voor aankomst in Namutoni passeert nog een gigantische troep olifanten de weg (meer dan 50!). Een prachtige afsluiter van Etosha, waarover we enkel negatief kunnen spreken als we het hebben over de nachtelijke koude. Jammer genoeg geen geluk met de luipaarden! Avond in een gekke campside bar met dronken personeel die ons vroegen wanneer we terug naar Norway zouden keren.
zondag 31 juli: dag 21
Vroeg opstaan, voor de zoveelste keer tenten afbreken. Het vele doorreizen laat zich stilaan voelen. Reisvoormiddag met stop aan een speciaal meer waar men ook nog een dierentuintje had ingericht, compleet met krokodil. Bevreemdende plek.
In de namiddag een educatieve wandeling aan de camping. Onze local guide heette net als bij de Himba weer Moses, maar de man die ons de San ('bushmen') zal tonen, blijkt gelukkig een stuk sympathieker dan zijn eerdere naamgenoot.
We leerden wat over de cultuur en de taal met de verschillende 'cliques' (extra letters die gevormd worden door het 'klikken' met de tong). Daarna een wandeling waarbij we genezende planten leerden kennen. 's Avonds urenlang gepruts in de bar tot ze de muziek goed kregen. Lang gesprek gehad met Franco, Donald en Lien (over Namibië).
maandag 1 augustus: dag 22
Vandaag bezoek aan de Bushmen. Vergeleken met de Himba en Herero zijn de San al een stuk verder geëvolueerd. Een beetje bizar, zo'n dorp waar men nog zit te vlechten in hutjes en in vuile kleren loopt, maar ook wel een gsm bezit. Leerrijk was het wel, maar het blijft toch ergens een geschiedenisles en het lijkt zeker dat er over tien jaar weinig authenticiteit zal overblijven.
Bijzonder interessant was de school die we bezochten. In tegenstelling tot bij de Himba's was dit wel een 'echte' school. De wiskundeboeken van de studenten bewezen dat het niveau zeker niet zo slecht was. Na vele jonge kindjes is het tof om eens bij 15-jarigen in de klas te zitten en er mee te kunnen praten. Gemotiveerde studenten zijn het, want enkel de besten kunnen verder studeren. Onvergetelijk toen de negen studenten voor ons een liedje zongen - zwarten kunnen ongelooflijk goed zingen, man man!
's Avonds kwamen de San nog voor ons dansen en 'zingen'. Echt mooi is het moeilijk te noemen, maar het was wel eens leuk om te zien.
dinsdag 2 augustus: dag 23
Lange dag met bestemming Waterberg. Duits museum gezien in Tsumeb en ook naar een 'Cheetah Conservation Farm' geweest. Het blijven prachtige beesten maar we zijn natuurlijk gewend aan dieren die niet in veredelde kooien zitten opgesloten.
Verder vandaag ook de 'Hoba Meteorite' - de grootste meteorietblok ooit terug gevonden op aarde. Veel is er niet aan te zien - 50 ton maar gewoon een rotsblokje van enkele vierkante meters.
De kleine afmetingen van het blok bezegelden een weddenschap waarvan mijn verlies al een tijdje in de lucht hing. Op de bus naar Frankfurt helemaal bij het begin van onze reis gokte ik tegen Siel de afmetingen van de meteoriet. Meer dan 25 meter diameter was het helaas helemaal niet, iets wat me in Windhoek nog een chocoladetaart zal kosten. (update: niets lekker genoeg gevonden in Windhoek, maar je krijgt je chocoladetaart zeker wel Siel.)
Door de lange rit en de vele stops, rijden we vandaag zelfs een stuk in het donker om op onze bestemming te geraken. Voor de laatste keer deze reis zetten we onze tenten op. Wegens het late uur ruilen we ons gebruikelijke fancy avondmaal voor soep & brood.
woensdag 3 augustus: dag 24
Vandaag blijven we in Waterberg en dus pas om 8 uur opstaan. Hier zit boven op de berg veel wild, maar een game drive zit niet inbegrepen in onze reis en dus nam bijna niemand deze optie.
In de plaats daarvan gaan we in de voormiddag wandelen, naar boven. Een stevige klim en een mooie rotsafdaling. Plezant en mooi.
Namiddagje voor de laatste keer rust en een (zeer) frisse duik in het zwembad. Morgen wacht ons de trip naar Windhoek en 'het laatste avondmaal'. Het einde en het afscheid van deze groep mensen begint nu echt te naderen. Sfeer top!
donderdag 4 augustus: dag 25
Laatste keer tent afbreken en dan gaan we op pad naar waar het avontuur bijna vier weken geleden begon in Namibië: de hoofdstad Windhoek.
Stop onderweg bij een struisvogel farm en daarna naar Okahandja, de stad waar een groot deel van het houtsnijwerk wordt geproduceerd. Nog even shoppen én onderhandelen dus! Voor circa 20 euro een prachtige houten slakom en een zwaar houten olifantje gekocht.
Voor aankomst in de hoofdstad rijden we nog door Katatura, de sloppenwijk waar allerlei kleine kapperszaken en bars langs de weg te vinden zijn, in golfplaten huisjes.
Hotel behoorlijk chique, tweepersoonskamers met grote bedden en tv, een bad etc... Na heel wat tentovernachtingen is dit genieten. In een land 28 keer groter dan België met slechts 2 miljoen inwoners, wonen er zelfs in de hoofdstad maar 300 000 mensen, maar het doet toch deugd om nog eens in een stad te zijn.
Laatste avondmaal, deftig eten met een buffet op de tafel. Speeches over de vele Dirk-Thys-reizen. Bedankingen. De man van 77 speelde het toch weer klaar, met een fantastische reis (ook al is het dan niet zijn domein en was het door de - relatieve - luxe een atypische Thysreis). Met een zelfgeschreven versie van Sarie Marys bedanken we hem dan ook! Tevens vele dankbetuigingen aan Franco en Donald, onze Namibische chauffeurs die bijna een maand lang onze gekste wensen ten uitvoer brachten.
Voor de laatste avond trekken we naar de club, het Namibische nachtleven in! De lokale vrouwen waren vooral gecharmeerd door de dance moves van de meisjes uit ons gezelschap! Onthou ook de dikke kerel die Steven zo geweldig vond (en tevens goed kon dansen, dixit Tanne).
vrijdag 5 augustus: dag 26
Na een iets te korte nacht, een verkwikkende douche en de valies maken! Superzalig ontbijt, met een goed gemaakte omelet en fruitsap, koffiekoekjes en fruit.
Vervolgens vrij rondlopen in de stad en dus op jacht naar souvenirs! Het deken - gekocht bij het begin van de reis en symbool voor de vele koude avonden en nachten die voor altijd met Namibië zullen worden geassocieerd - werd samen met een restje vodka, 1 Windhoek lager, en 90 Namibische dollar (10 euro) geruild voor een uit kralen gefrabiceerde gecko! Een superdeal na lang onderhandelen! Het beest wordt - naar onze chauffeur - Franco gedoopt.
Iets eten (fastfood in de 'Hungry lion'), en tegen half vier laden we voor de allerlaatste keer de bus in, richting luchthaven. Alles loopt fantastisch vlot in de kleine Windhoekse luchthaven. Tegen iets over zeven stijgen we op richting Frankfurt, vanwaar we de bus naar parking Bodart te Leuven zullen nemen. Zaterdagmiddag 6 augustus, 28 dagen na ons vertrek uit België zijn we weer terug!
Goodbye Namibia, en vooral goodbye aan alle fantastische mensen met wie ik deze buitengewone reis mocht maken. Ik vond het fantastisch, bedankt voor de onvergetelijke en supergeweldige maand!
Ten slotte vermeld ik nog graag de tekst van het liedje dat we maakten ter bedanking van Dirk Thys van den Audenaerde voor de organisatie van de reis. (melodie: Sarie Marais)
Meer dan 50 jaar geleden was de allereerste keer
hij ging naar de Congo-rivier.
De jonge Dirk Thys ving visjes bij de vleet
het begin van een groot avontuur.
Ref
Oh breng ons terug naar het mooie Afrika
naar waar hij studenten bracht.
Als een school visjes )
door het verre Namibië )
samen met Thys op reis. ) bis
Na 77 jaar krijgt onze zilverrug ’t nog klaar
nog steeds vol passie en vuur.
Er is vanalles dat hij weet, en niks dat hij vergeet
van elk plekje in Afrika.
We zagen het land, de dieren en de zee
met Franco en Donald mee.
Tegen de kou dronk hij ’s avonds zijn rosé
en ronkten we allen mee.
0 reacties:
Een reactie posten