In 2013 there was a big train crash in Spain, Syrian children died of nerve gas and the Philippines got hit by a major typhoon, while Edward Snowden dramatically demonstrated the relativity of privacy. The Boston marathon got startled by a bombing, a Nairobi shopping mall got invaded by terrorists. Belgium changed Kings from Albert to Filip, the Vatican traded Benedictus for Franciscus. 

In Thirteen, Europe didn't fall apart and the recovery from crisis times has really begun. May Europe really overcome its internal struggles in 2014 and may European solidarity regain its true meaning. May Ryanair fly you to pretty European cities! May new generations of European students become the continent's ambassadors, educated in different countries through Erasmus exchanges. From Belgium to Denmark, Germany through Greece, in Romania or Spain, places are beautiful and people are pretty. May you discover the continent, great in diversity! A Europe which can unify and aid where necessary and preserve all the unique cultures, is a wonderful project which deserves your optimism and encouragement! For the people from Belgium, I wish for us to be a bit more conscious and proud of the great things our little but beautiful country possesses, and of course that we may be victorious at the World Cup in Brasil!

A year ago, I wrote here about my New Year's resolutions for the past year. I announced I would start to play the piano again, as well as to learn the Danish language and speak it fluently. I did buy myself an electric piano and have played it a bit, albeit not nearly regularly enough to really improve on my (very basic) skill level. I have spent most of the year in Danish class at LaerDansk, where I unfortunately missed the exam of the final module 5, as I was in the US in November. However, people will now have a hard time gossiping about me in my presence, and I can watch Borgen without subtitles. 

So perhaps there is still a little bit of room for improvement for both - does anyone know a nice piano teacher in Aarhus? And for my Danish colleagues, så snakker vi kun på Dansk! Jeg kan godt forstå det, du må bare hjælpe mig lidt! - but largely, mission accomplished! The biggest personal achievements during the year Thirteen have really been job related. I published a paper in Summer and had another one accepted for publication. I talked about this last one - of which I am especially proud and in which we discovered a new interesting exoplanet! - at MIT and at Harvard and presented it on a poster at the NASA Kepler conference. I've been to the US three times in the past year, I operated a telescope for the very first time in La Palma, I had a great summer school at the beautiful Onsala in Sweden. I've been teaching students about exoplanets, during a course which only two years ago was my own very first introduction to the research field. 

'13 for me has also meant really settling down in Aarhus. Many nice new friends have made me feel at home. While an international environment inevitably means no one stays forever - sadly, Sandra, one of the nicest people who was there from day one of my Erasmus experience, went back to Spain a few weeks ago - I have high hopes for there to be some lasting friendships nevertheless. Finding a lovely apartment in the middle of town and an even greater roommate Catalina has also played a big role in calling Aarhus home!

As publicly announcing resolutions appears to be beneficial for their chances of success, here it is again. In 2014 I intend to explain more astronomy to everyone. Many scientists do really great research, largely funded by tax payer's money. Unfortunately is often complex and difficult to bring to a broad audience. I will make my own little contribution by attempting to explain some of the universe's most interesting mysteries to anyone that may be interested. I will be happy to talk about extra-solar planets which may be quite like or unlike our Earth and some of which may have life. No matter your scientific background, as long as you are interested or intrigued. Secondly, I want to find the time in 2014 to travel for longer than two weeks and discover a country I haven't seen before.

What I finally wish for everyone for 2014 is spelled out in the Holstee Manifesto at the bottom of this page. This is your life. Do what you love, and do it often. Life is short. Live your dream. Wear your passion. Hello 2014! Happy New Year!

Vincent

On 15:59 | 0 reacties

November 2013 was the third time I met with the United States this year, and this time we saw each other for more than a few days. The first destination: San Francisco, or more precisely, Mountain View. The headquarters of NASA Ames is located there, and they were hosting the second Kepler science conference. Despite a worthy try by the American politicians to interfere with the conference by shutting down the government only weeks before, the science meeting took place as scheduled and we spent a week discussing results using the Kepler satelite's data, and their implications on exoplanet research.

Being together with a few hundred colleagues from all over the world to discuss science always has something inspirational to it. The conference's public lecture was given by prof. Frank Drake, known to astronomers and non-astronomers alike as the person behind the Drake equation. This equation, which he failed to mention at any point during his talk, predicts the chance of having life on another planet by multiplying factors such as the amount of stars, the amount of planets and the amount of planets which can support life. I share a sense of optimism with most exoplanet researchers that there is likely life somewhere out there, and that we might be able to detect it in the not too distant future. Or to paraphrase Frank Drake, perhaps we will soon connect to the intergalactic internet.

As with any conference, you need something remarkable to happen to make it worth remembering. This time the price went to my advisor, whose rental car turned out to be a white Mustang (with remarkably little space in the back seats).

On 19:20 | 0 reacties

Astronomers do astronomy, and while that involves computer work more often than most people would expect, we do have telescopes. I went on a trip to La Palma, to observe at the Nordic Optical Telescope (NOT) for two nights. In the traditional scientific division of tasks, there is the theory and the observations (in other sciences, the experiment). While I would never call myself an observer, seeing a magnificent night sky and an amazing milky way, doing hands-on astronomy moving a telescope around to find that star to take spectra of... It serves as a nice remember of why astronomy is so fascinating. 

La Palma, one of the Canary Islands, has its Roque de los Muchachos filled with telescopes from all over Europe, as I posted last week (in Dutch) on Scilogs. While preparations for a night of observations typically start in the afternoon, and you can only go to sleep after having closed down the telescope dome at sunrise, I was lucky enough to have two observing nights on Thursday and Monday, nicely separated by a weekend off. I was also fortunate enough to be there with Jens, a fellow PhD student who has worked at the NOT for a year. He knew both nice people and places on the island.

Most definitely worth mentioning - and highly recommended to anyone who happens to visit Santa Cruz on La Palma - is Restaurant Enriciai. With our group of eight people, we took up half of the restaurant, quite literally, as there was only one other table (for six people). A menu does not exist, but the lady of the house tells you what is on the menu that day, in Spanish, while addressing everyone as 'mi amore'. She's one of a kind, and some kind of strange combination between an overly friendly mother and an ex-girlfriend who is happy to finally see you again. It all adds to the wonderful atmosphere, to which the Mediterranean climate - which allows for a night out in nothing more than a T-shirt - also has a valuable contribution. And I should probably mention - or perhaps I shouldn't - that bottles of home-made alcohol appeared on our table after I had finished my baked tuna. This kind of dining experience, you just can't get in Denmark. 

There was the beach, including a little sun burn, and a game of paintball. And some amazing views, in between the telescopes on the Roque de los Muchachos, but also when climbing another volcanic mountain. And apart from observing at the NOT, we also got a tour at the Isaac Newton and William Herschel telescopes, at the Swedish Solar Telescope and at the KU Leuven telescope Mercator. After all, I am an astromer.

On 22:49 | 0 reacties

I spent the past ten days in State College, Pennsylvania. A summer school for astronomers was organised there, by Penn State University. Together with Mikkel, a colleague and friend at Aarhus University, we went there to indulge ourselves in statistics.

The summer school itself was absolutely fantastic. With the ever-increasing size of observational data in astronomy, comes the need to handle those using statistical methods. Everyone in the field will recognize that as a fact, but nevertheless, deep statistical understanding often remains limited. Comparison and selection of complicated models, handling of various sources of errors, simulations, multi-dimensional datasets, complex parameter correlations and confidence estimation, large datasets from various sources, … The list of statistical problems is nearly endless and standard solutions rarely apply. While statisticians have answers to some of these challenges, astronomers – unlike a lot of people in social sciences, usually proud of their knowledge on mathematical issues – rarely outsource their issues directly to true statisticians.

The summer school was intended to bridge that gap between statisticians and astronomers, and targeted young people in the field, who, unlike some of their supervisors, acknowledge the need for a more thorough statistical background. Teaching was done by statisticians and astronomers (or combinations), and lab sessions introduced us to the freely available R program. It is safe to say the workshop was rewarding. I doubt statistics will ever be my favorite subject, but perhaps the time has come to embrace it.

It's not only about content. The weather was nice and warm for most of our stay, and having a margarita in a shirt outside was a welcome change from the Danish weather. Most importantly though, it was inspirational to meet astronomers from all over the world, doing a PhD in a wide range of topics. I might run into some of the exoplanet researchers that were present, one day. It will be interesting to see where all those young astronomers end up in five to ten years. How many will still be in the field?

The Lufthansa story

While Penn State's Days Inn hotel accommodated us flawlessly and the summer school's organisation was impeccable, unfortunately the same cannot be said about Lufthansa. Our flight scheme was Billund – Frankfurt – Philadelphia – State College. On the way there, they lost our luggage. It got stuck in Philly (as the locals like to pronounce the city), despite having rechecked the bags upon arrival on US soil. No big deal, as the next day it was delivered to the hotel, but it was on the way back to Denmark that things truly went fubar.

I don't use the term lightly (for those not familiar with it, I suggest an urban dictionary), but it is appropriate. In State College, they could not yet assign me a seat for the Philadelphia-Frankfurt flight, as it was overbooked, but since we got to the airport well in advance, it was not a problem (at least not for us). Then came Frankfurt.

Our flight got delayed by 15 minutes prior to arrival, because of bad weather at the airport. As we learned from the immense queue at the Lufthansa Service Desk, a large number of incoming other flights got diverted because of the thunderstorm, leading to subsequent cancellations in departing flights. Our final flight of the day, to Billund, was listed as “in time”, so we thought we'd escape the trouble, but an hour before departure, instead of the start of the check-in came a cancellation announcement.

We were informed that we were placed on a waiting list for the next plane to Billund a few hours later. With no other information than that there were more than 50 (!) people on that list, we could only hope that our four extra hours of waiting would pay off. I asked about compensation and my German was good enough to understand the discussion between the Lufthansa ladies, which was obviously not meant for my ears. Roughly translated: “How much can we give as food compensation? I didn't give anything to the previous people, but this one actively asked, so I guess I have to? - Yes, then you have to”. We got a voucher worth ten euro.

A few people from the waiting list made it on the plane, during what appeared to be a bit of a lottery: a large group of deeply tired people, hoping for their name to be called. Mikkel was among the lucky few, and with no other seats left on the plane, we decided to split up. He got his business class seat home, and I thought that on my own, it would be easier to find an alternative option to make it back to Denmark.

That turned out to be easier said than done. Together with the 30+ other people that didn't make it on the plane (what did they really expect?), we were sent off to find the Lufthansa Service Desk for more information and rebookings. After having crossed through half of Frankfurt Airport, we located it, only to find that they were closing it down. Granted, we were not the only stranded group that day, and the situation was rather chaotic.

Being sent out to the main hall for Lufthansa bookings, outside of the secured area, I started to lose hope to make it out on another plane the same day. A long and extremely slowly moving queue awaited us here, where we had to stand in line in a sun-lit tunnel of glass. Sweating, the first hour passed by. And another one. We wondered why they could not put more people on this. Throughout the waiting process, we were asked multiple times for our destination, and asked to remain patiently in the queue. When we finally made it to the front of the line, we were told that we were in the wrong line. This queue was only for Asian destinations. This Lufthansa person should consider himself lucky that the Danes are not aggressive people. I looked around me to find a hidden camera.

We moved a floor down and started afresh, in another line. At least this one moved somewhat faster. The friendly Lufthansa lady offered me a 'choice' between another waiting list attempt later that night, or a hotel and a flight the next day. Even the next-day flights were difficult, and she could put me on a flight to Billund, with a transfer at another airport. Not exactly tempted by the opportunity to see more German airports, I opted for a flight to Copenhagen instead. They wouldn't refund my train ticket to make it home from there, but I was long past caring.

I waited over an hour for the shuttle bus that Lufthansa promised would drive every 15 minutes, and arrived at the hotel around 21h – more than 12 hours after first arriving to Frankfurt airport. It stopped raining about an hour after I had arrived.

The food we got was halfway decent. With a gay couple from New York and anAmerican woman, we were discussing whether it was the airline or the hotel benefiting from this scam. It was certainly not stranded travelers such as ourselves. We got 30 minutes of free internet access, and for more, I paid ten euro out of my own pocket. The shower felt great, but it was less nice to change into the same t-shirt again – as my luggage was still somewhere checked in, Lufthansa promised me a hygiene package, but I never received it.

I woke up from the wake-up call, disoriented, but at least the breakfast was very good, so my spirits were up again. However, since the shuttle service wasn't large enough to take everyone to the airport and they had to call additional taxis, and we subsequently got stuck in morning traffic for the thirty minute drive to the airport, I got worried about missing another plane... but apparently it was time for Murphy to show me some mercy.

There was a small victory as well. The bottle of Highland Park I had bought at the tax free shop the day before, was taken from me at the security because I could not take it in from outside (too much liquid), as it was not packed in special duty free wrapping. I went to the shop that sold it to me the day before, and while they pointed out it was more Lufthansa's fault than theirs, they gave me a new one. Apparently, Heidemann does know what customer service means, which was refreshing to find out.

I left Saturday afternoon in the US, I arrived Monday at 16h home in Denmark. The travel took at least 24 hours longer than expected. In return, I got a lunch (only because I actively asked), a dinner buffet, a hotel room and a breakfast. I had a shower, but no clothes to change into. I paid for internet twice, at the airport and at the hotel. I paid my own train ticket and lunch on the train. While writing this, I my luggage still hasn't made it home, unlike promised, it was not rerouted properly. I should get it back later tonight.

The lady at the lost baggage counter was very helpful and advised me to file a complaint against Lufthansa. The friendly security person who took my whiskey bottle, and the duty free shop woman who gave me another one, advised me the same.

Lufthansa, consider this my complaint. I hope someone googles you, and reads this. Delays can happen, and bad weather is no one's fault. As most travelers, I accept that. The way you deal with the situation matters, though. This weekend, for me, I believe you did a pretty shitty job. 

Vincent

On 19:42 | 0 reacties

Twelve was the year in which I graduated from the University of Leuven. Master of Science in Astronomy, magna cum laude - no doubt the highest peak of my past year. The last 365 days started out in Denmark, where I finished my Master's thesis. Blood, sweat, tears, but it worked out quite satisfactory. In May, I took part in a scientific conference on asteroseismology, where I presented my thesis results on a poster. Later in 2012, it got nominated for an award by a magazine called EOS. I didn't win (and a big congratulation to the winner and his thesis work), but I can now officially announce that I will take up blogging about astronomy for Scilogs.be, a Belgian portal of scientific (outreach) blogs connected to the magazine.

In between starting my first real job and graduating, I saw a bit of the world. I spent two summer months in the warmest place on Earth, the deserts of Doha, Qatar. As an intern, I worked there on the New Port Project with DEME, a Belgian dredging company. To say I fell in love with the Middle East wouldn't quite be the truth, but it was a very interesting experience. With some extra money on the bank and some time left, I travelled through Peru. In 2012, I saw the ruins of Machu Picchu.

In twelve, I decided to pursue a PhD degree and I got accepted to do so at the University of Aarhus, where I started two months ago. And so, thirteen marks the start of the real, grown up life. I hope I can do some science, and study the exoplanets. They're there in the sky, circling around their stars, waiting to be discovered and to be studied. With over 800 of them now known, most discovered during the last few years, it's an extremely interesting time to be part of this field of research.

Even more significant than the start of my 'career', in 2013 I decided to really move away from home and live in Denmark. Sure, I haven't been living with my parents for the last five years and in the past year I haven't been in Belgium much, but this time things are different. My contract ends in October 2015, so I will be in Aarhus for as far as I can imagine the future. I hope to find a lovely place to settle down and call home. But don't get me wrong; my real home will never cease to be about 850 kilometers from there. As things look right now, I will be cooperating with the University of Leuven for my research on exoplanet atmospheres, so hopefully I can also spend some of my time working in Belgium.

Once I find this lovely place to live, I will pick up again with something I have missed ever since I quit doing it. I will start playing the piano again. However, my main New Year's resolution is even more concrete this year: in 2013, I would like to learn the Danish language and speak it fluently. I hope everyone writes it down and confronts me with this statement on a regular basis during the coming 365 days. And to my Danish friends: please help me and correct my mistakes, but most of all, I hope you speak Danish to me, and force me to do the same. Mange tak!

A year ago, I announced 2012 would mean the end of the crisis and the start of the recovery. That didn't quite work out as I had boldly predicted, but this time, I mean it. Optimism is a moral duty, but you'll see: in 2013, it will work. I wish all my friends the best of luck with (finishing) their studies, or with their (first) jobs. With life and love. I wish you the best of luck, pursuing your dreams. May they all come true in thirteen! Happy New Year!

Groetjes, kusjes en liefde,

Vincent

PS: I hope you enjoy this blog's new layout!

On 05:10 | 1 reacties

Na een jaar lang noeste arbeid en twee finale weken van nog veel noestere arbeid, diende ik op woensdag 13 juni 2012 mijn masterthesis in. De masterthesis af, jawel! Wat een onwaarschijnlijk gevoel van bevrijding.

Dat moest gevierd worden, en zo geschiede. Het weekend bracht ik door op het Northside Festival. Met het Studenterhus bemanden we er een bar en als vrijwilligers konden we dus gratis naar het festival. Vrijdag en zaterdagnamiddag werkte ik, en het was verdorie hard werken! Nog nooit in mijn leven tapte ik zoveel pinten, dan wanneer ik daar de machine bediende die non-stop vijf bekers tegelijk vulde. Toen de bar na topdag zaterdag werd afgesloten, bleek er meer dan 1,3 miljoen kronen (meer dan 150 000 euro) in de kassa te zijn beland. Leuk was het zeker wel, maar in beide gevallen waren we toch zeer gelukkig om rond 18u onze shift aan nieuwe mensen over te laten en eindelijk zelf ons eerste pintje te mogen drinken.

Jammer genoeg regende het zoveel vrijdag als zaterdag regelmatig, waardoor de gratis poncho's wel heel erg van pas kwamen. Gelukkig bleef het tussendoor ook vaak droog en was er naast fijn gezelschap ook erg fijne muziek. Noah & The Whale, The XX en Kasabian behoorden tot mijn favorieten.

Zondag was ik vrij en was het dus een hele dag van de muziek genieten. Noel Gallagher en Garbage konden bekoren, maar het was toch vooral uitkijken naar Snow Patrol. De Denen speelden ondertussen voetbal op het EK (en verloren), maar ik had vrienden op de eerste rij en kon het concert dus van helemaal vooraan meemaken. Hoewel Snow Patrol niet meteen mijn favoriete groep is, speelden ze in elk geval een heel erg sterk optreden. Vooral zanger kwam enorm sympathiek over en wist het publiek werkelijk een volledig concert te doen glimlachen. Een zeer geslaagde afsluiter.

In de bar van het Student House hielpen we met wat mensen nog met opruimen, maar niet voordat een lading shots en een tiental kannen bier apart werden gehouden. Na een uurtje stevig doorwerken, was het op de verlaten festivalweide tijd voor een al even stevige after party! Maandagochtend maakte mijn lichaam duidelijk dat het een geslaagd weekend was geweest!

De laatste week in Denemarken: tijd voor heel wat afscheid en melancholie. Erasmus blues, zoals dat dan heet. Ik ga heel wat mensen heel erg missen. Uiteindelijk zelf vertrekken uit Aarhus, opgehaald met de auto door de papa. Gek gevoel, wanneer je weg rijdt uit de stad waar je een jaar hebt gewoond.

Het bizarre gevoel dat heel wat van mijn vrienden nu verspreid over Europa wonen, werd een beetje verzacht door het Belgische wederzien. Heel wat jongens en meisjes terug gezien, met vrienden op café gaan, mijn thesis ook nog in Leuven verdedigen, BBQ'en, naar een trouwfeest gaan van de oom...

Ten slotte tijd voor de proclamatie! In mijn netjes gestreken hemd en deftig kostuum mocht ik mijn naam horen afroepen. Samen met mijn vrienden krijg ik hier een diploma, na vijf jaren studeren. Master of Science in de Sterrenkunde, met grote onderscheiding!

Groetjes, kusjes en liefde,

Vinnie

On 16:08 | 0 reacties

Een weekje heb ik doorgebracht in Oostenrijk, met sterrenkundigen. Meer bepaald: in het bergdorpje Obergurgl, nabij Innsbruck, met helio- en asteroseismologen. Dat zijn sterrenkundigen die de trillingen van de zon of van andere sterren bestuderen, om zo meer te weten te komen over sterstructuur en sterevolutie. Het onderwerp van mijn masterthesis, en dus kon ik er ook naar toe, om er mijn thesisresultaten op een science poster voor te stellen.

Voor de lezer die niet zo bekend is met wetenschapsconferenties: op een conferentie wordt er op twee manieren gecommuniceerd, via conference talks en via posters. De praatjes duren typisch een kwartiertje en daarin stelt een doctorandus, post-doc of professor zijn resultaten of bevindingen voor, waarna er vragen volgen van de aandachte luisteraars die tevens wat van dat onderwerp afweten. Daarnaast zijn er de posters, die allemaal samen aan de muur hangen en tijdens poster sessions door iedereen bekeken kunnen worden. In dit geval waren er twee sessies en in totaal een dertigtal posters. Ik was aangenaam verrast dat ook de meer senior scientists toch zeer aandachtig alle posters kwamen bekijken. Ook de mijne werd druk bezocht en leverde zelfs heel wat interessante discussies op.

Daarnaast was het uiteraard zeer boeiend om de vele presentaties te beluisteren en een veel beter algemeen beeld te krijgen van wat er zoal gebeurd in asteroseismologie. Het interessantste waren natuurlijk de vele gesprekken tijdens de koffiepauzes, de lunches en de diners, of 's avonds in de bar. Ik ontmoette heel wat mensen van wie ik het afgelopen jaar papers las, maar tevens waren er ook een aantal masterstudenten of beginnende doctorandi. Een meisje had zelfs een half jaar in Leuven gestudeerd, terwijl ik in Denemarken zat.

Ook uit Aarhus heb ik heel wat mensen beter leren kennen. Met een tiental vertrokken we vanop de universiteit met een busje naar de luchthaven, om via Frankfurt naar Innsbruck te vliegen. Die laatste landing was trouwens de mooiste die ik al meemaakte: je vliegt het laatste stukje laag boven de bergen, om vervolgens steil de vallei in te duiken. Een busje van de organisatie wachtte ons daar op en toen we net vertrokken waren bleken we nog iemand te zijn vergeten (gelukkig voor hem werd hij op het laatste nippertje opgemerkt). Na een accidentje met de aanhangwagen met bagage switchten we nog van bus, maar 's avonds waren we na een lange dag in Obergurgl en was het genieten van een heerlijk diner.

Obergurgl is een skidorpje, dat in dit tussenseizoen volledig verlaten bleek te zijn. Met een honderdtal conferentiegangers waren er de enige aanwezigen, op het hotelpersoneel na. Illustratief is dat we er met een groepje elke avond de hotelbar afsloten, en vervolgens noodgedwongen onze laatste pintjes in de sauna nuttigden (de koffiepauzes waren dag na dag nuttiger, maar we zaten wel elke ochtend om negen uur op post in de conferentiezaal). Zonder de vele toeristen werd de plek er echter niet minder mooi op. Opstaan tussen de bergen is steeds een beetje genieten, en op de vrije namiddag was er ook wat tijd om de omgeving echt te verkennen. Een weekje vol wetenschap en plezier!

Groetjes, kusjes en liefde,

Vincent

On 02:52 | 0 reacties

ESF-LFUI Conference on
The Modern Era of Helio and Asteroseismology
Obergurgl, near Innsbruck, Austria, 20 - 25 May 2012

Letter of Invitation

Dear Mr. Van Eylen,

On behalf of the Conference Chair, I am pleased to inform you that you have been accepted to attend the above ESF-LFUI Conference on The Modern Era of Helio and Asteroseismology .

Final Conference Programme, Registration Form and Practical Information Guide are available from http://www.esf.org/conferences/12383.

...

Hoera! Er wordt de laatste tijd hard aan die thesis gewerkt, en bij deze weet u dus ook eindelijk waar dat thesis zoal over handelt - want dat is natuurlijk de reden waarom ik naar deze conferentie kan gaan. Asteroseismologie, dat is het dus. Sterren trillen, en dat mag u zich vrij letterlijk voorstellen. Ze zetten uit en krimpen in, meestal krimpen bepaalde stukken ster in terwijl andere aan het uitzetten zijn. Typisch duurt zo'n cyclus ongeveer vijf minuten en wordt deze "eeuwig" herhaald.

Het pulseren van de sterren veroorzaakt veranderingen in de helderheid er van, en die veranderingen kunnen we waarnemen als we een ster lang genoeg observeren. Typisch werkt men in de asteroseismologie dan ook met ruimtetelescopen (satellieten), omdat men hierbij nacht én dag kan observeren, waardoor veranderingen beter worden opgemerkt.


We analyseren de veranderingen in de helderheid en proberen hier de verschillende trillingen uit af te leiden (typisch treden er tegelijk meer dan twintig verschillende trillingen op). Elke trilling heeft zijn eigen frequentie of periode (bijvoorbeeld: 5,15 minuten). Met een twintigtal frequenties kunnen we dan heel wat informatie afleiden over de ster. Dit is erg vergelijkbaar met muziekinstrumenten, hier zijn trillingen (geluid) ook verantwoordelijk voor de klank. Grotere instrumenten, of strakker opgespannen snaren klinken anders - net zoals men uit de stertrillingen bijvoorbeeld de massa of de dichtheid van een ster kan afleiden.


Stertrillingen geven zo typisch informatie over de binnenkant van een ster. Bijzonder interessant in de sterrenkunde - in tegenstelling tot biologen en geologen kunnen we sterren namelijk niet zomaar opensnijden of -bijtelen. Aan de hand van asteroseismologie kunnen we ook temperaturen, leeftijden van sterren of zelfs hun rotatiesnelheid afleiden. Op die manier kan dan bijvoorbeeld worden gekeken of de bestaande theoriën over hoe sterren evolueren, wel kloppen met deze observaties, en waar nodig kan de theorie worden bijgewerkt.


Specifiek in mijn thesis pas ik asteroseismologie toe om twee sterren te analyseren waarvan we weten dat er een exoplaneet aanwezig is. Een exoplaneet is gewoon een planeet buiten ons zonnestelsel (niet de aarde, of Mars, of Jupiter dus), de eerste exoplaneet werd pas in 1995 ontdekt en ondertussen kennen we er enkele honderden.


We hebben deze planeten gedetecteerd omdat ze toevallig rond de ster draaien in een vlak dat samenvalt met onze kijkrichting: ze "verduisteren" dus soms een deel van de ster, wanneer de planeten zich voor de ster bewegen. Wanneer we een ster lang genoeg bekijken, en dit fenomeen elke keer opnieuw waarnemen (bijvoorbeeld elke 20 dagen), moet deze verduistering haast wel door een planeet worden veroorzaakt. Ter vergelijking draait de aarde natuurlijk rond de zon in een periode van 365 dagen, een heel stuk meer dan de 20 dagen waarvan hier sprake - maar kortere periodes veroorzaken meer verduisteringen en zijn dus gemakkelijker op te merken.


In werkelijkheid zijn planeten trouwens een heel stuk kleiner dan sterren, een typische verduistering blokkeert ongeveer één procent van het sterlicht. Meteen begrijpt u ook waarom grote planeten (typisch ter grootte van Jupiter) gemakkelijker zijn op te merken dan kleinere planeten (zoals de aarde). 


Planeten rechtstreeks detecteren door ze echt te "zien" door telescopen is met de huidige technologie trouwens niet mogelijk. Dat is een beetje zoals een donkere gedaante ontwaren, vlak naast een stel koplampen.


Dat we planeten onrechtstreeks opmerken, door eigenlijk naar de ster te kijken, geeft meteen ook een idee waarom asteroseismologie voor deze sterren zo interessant is. Een planeet die twee procent sterlicht blokkeert zal een stuk groter zijn dan eentje die elke periode slechts één procentje verduistert. Om te weten hoe groot de planeet dan is, moeten we echter wel weten hoe groot de ster zelf is. En hiervoor gebruiken we dan... de asteroseismologie!


Eventuele verdere asteroseismologische of sterrenkundige vragen in de reacties worden met veel plezier beantwoord!




Groetjes, kusjes en liefde,


Vincent

On 16:15 | 0 reacties

Hoera! De laatste les zit er op. Ooit! Afsluiten deden we vandaag in stijl, met twee vakken waardoor ik van 9 tot 14u in de les zat. Vijf uur les achter elkaar, dat klinkt u ongetwijfeld zwaar in de oren en dat is het ook. Waar is echter de tijd van de eerste bachelor, waar we op dinsdag acht uur in de les zaten? Twee vakken van half negen tot half een, en twee vakken in de namiddag tussen twee en zes. Dertien weken lang.

Zoveel les volgen konden we na onze eerste bachelor al niet meer aan en in de latere jaren werd ook menig hoorcollege overgeslagen. Nu het voorbij is, kan ik het ook met een gerust geweten publiek toegeven: van mijn twee beste examenresultaten heb ik zelfs nul lessen bijgewoond. In mijn laatste bachelorsemester kan ik het totaal aantal bijgewoonde lessen ook nog wel op een hand tellen. In de master hadden we dan weer ongeveer tien lesuren per week en was ik er dan ook weer een heel stuk vaker aanwezig.

Vijf jaar lang heb ik dus dagelijks/vaak/regelmatig/soms/af-en-toe/in-de-namiddag/... in de les gezeten. Binnenkort wachten mij nog twee examens, en dan is er midden juni nog de thesisdeadline die met rasse schreden nadert. Laat maar komen, die graduation!

On 14:58 | 1 reacties

Een twaalf! Een Deense twaalf welteverstaan – een Belgische achttien is dat. Ik heb het over het cijfer van Advanced Cosmology, een vak waar ik al in december (nog voor mijn trip naar Belgische bodem) twee papers voor indiende. Eindelijk hebben we dus de punten. De eerlijkheid gebiedt mij om er bij te vertellen dat de punten bij iedereen vrij hoog lagen, maar daarover hoor je mij dus niet klagen.

Inmiddels zit ik hier al aan mijn zesde week van het derde kwartaal. Dat wil zeggen dat ik na deze week nog slechts één weekje les heb van Pulsating Stars en van Innovation. En dat er binnenkort dus al weer twee examens aankomen. In kwartaal vier rest mij enkel nog die masterthesis en zal ik geen vakken meer opnemen. Het zijn dus de laatste lessen ooit die ik dezer dagen bijwoon. Toch een beetje een gek gevoel.

Met vier blokken zijn examens nooit heel ver weg, maar mij hoor je zeker niet klagen nu. Ik zal blij zijn als de vakken eindelijk afgerond zijn en ik me nog een tijd volledig kan toeleggen op het thesis. Er is sprake van enige voortgang, dat wel, maar er rest toch nog meer dan genoeg werk. Binnenkort zullen op de thesis na dus al mijn credits behaald zijn en rest er dus nog slechts één doel op academisch gebied alvorens ik kan afstuderen.

Niet-academisch blijft er natuurlijk nog voldoende mogelijke afleiding over. Een tijdje geleden was het de verjaardag van Sandra, mijn beste Aarhusvriendin. We trokken naar de Eventhall om er met een groepje van een tiental mensen ons uit te leven tijdens het paintballen, het sumo-worstelen, als levende tafelvoetbal en op springkastelen. De gevechtjes deden mij een beetje denken aan de Wina campagneweek.

Ondertussen heb ik ook de Belgen van dit semester ontdekt. Opvallend veel Franstaligen (voornamelijk ook Brusselaars), maar we zijn toch ook met een groepje Vlamingen. Eline uit het Farma-presidium dat opeens in het Student House bij mij een pintje kwam bestellen, zal ik ook niet meteen vergeten. In dat Studenterhus blijft het trouwens aangenaam vertoeven en niet zo lang geleden mocht ik er nog aan ølsmagning (bierproeverij) doen met de teamleaders. Wie herkent het bier op de foto?

Ten slotte vormt er zich ook een begin van een antwoord op de vraag die mij de laatste tijd zeer regelmatig wordt gesteld: wat na het afstuderen eind juni? Ik mag namelijk voor een periode van ongeveer drie maanden gaan werken bij DEME! Wat ik er precies zal doen zal ik later weten te expliqueren, maar ik zal waarschijnlijk ingezet worden bij een project buiten de Europese grenzen! Woep woep!

Groetjes, kusjes en liefde,

Vinnie

PS: Met de Danish Youth Goodwill Ambassadors hadden we maandag een meeting over het gebruik van sociale media. Wie weet ben ik dus binnenkort ook terug te vinden op Twitter of op LinkedIn.

Belgen

Proeven van de nieuwe bieren

Verjaardagsfeestje

On 21:59 | 2 reacties

De voorbije twee weken noeste arbeid, voor de thesis en voor de taak voor het vak Advanced Cosmology. Daarnaast Deense test gedaan (ja, alweer). Na vorige week de uitgestelde test voor module 1 te slagen, was het deze week al tijd om module 2 af te ronden met een examen.

En dat was nog eens een echt examen. Maandag schriftelijk, met een luisterdeel, leesoefeningen en een schrijfopgave. Twee uur lang mochten we werken. Mijn laatste schriftelijke examen was al een tijdje geleden. Woensdag volgde dan het mondelinge deel, waar ik mocht vertellen over een van de drie boeken die ik heb gelezen. Vandaag kwam per post het nieuws: geslaagd over de ganse lijn! Driewerf hoera.

Tussen het werken door maken we tijd voor een aantal kerstfeestjes. Met de vrienden, in het Studenterhus, met de kotgenoten. Hier en daar is het al eens afscheid nemen. Hoewel de meeste van mijn goede vrienden nog terug komen voor examens in januari, is dat niet voor iedereen het geval. Zeker van de kotgenoten zal ik de meeste niet meer terug zien nadat ik maandag naar België vertrek. Het is al een voorbereiding op eind januari, wanneer voor vele goede nieuwe vrienden het echte afscheid wacht.

On 20:15 | 0 reacties

Dat het niet genoeg over inhoud gaat. Commentaar op de Belgische politiek is het niet (meer), maar op de teksten op mijn blog. Studeer jij daar ook, zo vroeg mijn vader.

Affirmatief, want terwijl men in Leuven de schachten nog niet eens heeft kunnen dopen heb ik mijn eerste kwartaal er al op zitten. Vier blokken, een feest. Gewoonlijk volgt men hier dan drie vakken van vijf studiepunten in zo'n kwartaal. Omwille van mijn masterthesis dit jaar had ik de afgelopen zeven weken slechts twee vakken: "Advanced Data Analysis" en "Exoplanets".

Dat laatste gaat over alle planeten buiten die van onze zon. De honderden, verre en onbekende planeten in de rest van onze kosmos dus. Een tak van de sterrenkunde die bijzonder jong is, vijftien jaar lang detecteren we nu deze planeten. Ze variëren in afmetingen en eigenschappen, van warm tot koud en van grote gasplaneten (vergelijk met bijvoorbeeld Jupiter of Saturnus) tot kleine aardse planeten. Detectie van deze kleine, donkere objecten naast grote, heldere sterren is wat moeilijker dan - ik zeg maar wat - het opmeten van de snelheid van een paar neutrino's in het CERN.

De mooiste quote van het boek staat alvast op de eerste pagina te lezen:

"Dedicated to all the people on this planet who have big dreams and succeed in making them happen."

Dat het een gebied is dat tot de verbeelding spreekt, komt ook meerdere malen aan bod. Ook voor mezelf is dit waar. Ooit begon ik niet aan bio-chemie ("om mensen te klonen") maar aan fysica ("het ontdekken van buitenaards leven!"). Na drie jaar in de fysica koos ik uiteindelijk voor sterrenkunde, en via een omzwerving naar Denemarken kom ik uiteindelijk uit bij een onderwerp dat dit thema luidop durft behandelen. Of, zoals Sara Seager het schrijft:

"This is a unique time in human history - for the first time, we are on the technological brink of being able to answer questions that have been around for thousands of years: Are there other planets like Earth? Are they common? Do any have signs of life? The field of exoplanets is rapidly moving toward answering these questions."

"This is the promise and hope for exoplanets - the detection and characterization of habitable worlds. We are on the verge of, if not in the very midst of, the greatest change in perspective of our place in the universe since the time of Copernicus."

Ook in mijn masterthesis komen deze exoplaneten trouwens voor - maar daarover later meer. Voor u een al te romantisch beeld krijgt, we hebben het in de cursus voornamelijk over detectietechnieken en marsmannetjes komen voorlopig niet echt aan bod. Maar toch.

Zeven verschillende thema's kregen we van tevoren, compleet met een pdf-file met allerlei figuren en formules. Op het examen kregen we dan donderdag een thema toegewezen, en mochten we hierover aan de hand van het document beginnen vertellen. Waarna de discussie uiteraard verder gaat over de rest van het vak. Een externe professor is tevens aanwezig op het mondeling, om de neutraliteit te waarborgen. Na 25 minuten praten, mag je enkele minuten het lokaal verlaten. Vervolgens krijg je het resultaat meteen te horen: een 7 (12, 10, 7, 4, 2, 0, -3 zijn de mogelijke Deense resultaten, waarvan de laatste twee niet geslaagd zijn - het nut van deze vreemde getallen ontgaat mij evenzeer als u). Soit, in Leuven wordt dit voor mij in principe omgerekend naar een 14. Niet fantastisch, maar ook niet slecht natuurlijk!

Vervolgens het examen van de gevorderde data-analyse. Statistiek dus, en echt interessant is dat nooit. Niemand houdt er van, maar nuttig en nodig is het wel. Een bijzonder goed gedoceerd vak werd het ook, steeds toegepast op wat nodig is in experimentele of observationele fysica (denk aan foutenberekening en het modelleren/fitten van data). Of zoals R.J. Barlow het schrijft in het handboek:

"Many science students acquire a distinctly negative attitude towards the subject of statistics. The reasons for this are clear. The traditional first year concentrated statistics course of derivations and exhortations makes little impact on the young undergraduates, who want to get to grips with the basic truths of their chosen subject and have no interest in sordid details like error bars. The hapless students then go to laboratory classes, in which their enjoyment of the experiments is marred by the awful chore of the "error analysis" at the end, where, whatever they do, they inevitably get harshly criticised for doing it wrong. Under such circumstances, statistics can soon become a collection of meaningless ritual, to be gone through correctly if harsh words and bad marks are to be avoided. As a student, I was no different from any other in this respect."

Een handboek dat ik mijn Leuvense collega-wetenschapsstudenten zeker kan aanbevelen, gecombineerd met een goed docent en het werd een aangenaam vak. Voor de thesis zal ik er ongetwijfeld nog vele malen op terugblikken. Door de aard van het vak krijgen we geen echte graad, slechts een pass/fail-beoordeling. "Passed, of course, and in a very nice way," zo sprak Karsten Riisager na het mondeling.

Ziezo, op naar kwartaal twee. Slechts een vak daar, "Advanced Cosmology", en dus dringend tijd om dat thesis wat hoger op het lijstje met prioriteiten te plaatsen.

Maar eerst - via het "werk" in het Studenterhus - gratis naar het Deense basket gaan kijken, een feestje bouwen en vrijdag voor een week naar Noorwegen trekken. Het moet hier ook niet altijd over inhoud gaan hé.

Groetjes, kusjes en liefde,
Vinnie

On 16:13 | 0 reacties

Wist je dat...

• ... we hier een periode van ongelooflijk prachtig zomerweer hebben gehad en dat dat geheel onverwacht en tevens ongelooflijk aangenaam was?

• ... we ondertussen wel afscheid genomen hebben van diezelfde zon en dit waarschijnlijk tot ergens in maart?

• ... ik na een nachtelijk bezoek aan het universiteitspark (met Guillaume, Katrin, Lucie en een drankje) in het Studenterhus eindigde en een van de vrienden van de vrienden met wie ik aan tafel zat, mijn professor Advanced Cosmology (tweede kwartaal) bleek te zijn?

• ... in datzelfde park een dronken voorbijganger in het licht van onze zaklamp zijn broek afstak met de woorden "if this is a staring contest, I'm going to win!"?

• ... ik eindelijk een Deens CPR-nummer heb ontvangen, waardoor ik nu gratis ziek kan worden?

• ... ik dankzij datzelfde nummer eindelijk een Deense bankrekening heb kunnen openen?

• ... alle internationale studenten in het gemeentehuis werden ontvangen voor een welkomstreceptie met onvergetelijke chocoladecake? (doet Louis dit ook in Leuven?

• ... ik 'carefully chosen' ben om deel te nemen aan het Danish Youth Ambassador Corps?

• ... ik mijn reisverslag van Namibië heb uitgetypt, waardoor het hier zal verschijnen zodra ik er ook de allertoepasselijkste foto's heb bij gevonden?

• ... ons huis eindelijk volledig is, nu de leegstaande kamer opgevuld is door een even sympathieke als dikke Braziliaan?

• ... ik via het Studenterhus nu een taal-buddy heb, namelijk een Deen die in Nederland heeft gewoond en in ruil voor mijn vlekkeloze Nederlands aan mij de Deense taal zal aanleren?

• ... vriendjes of vriendinnetjes die mij (dit semester) nog willen opzoeken en nog geen moment met mij hebben afgesproken, hun intenties stilaan eens aan mij zullen moeten bekend maken?

• ... men in Denemarken vier blokken heeft, waardoor ik komende donderdag en de daaropvolgende maandag examens afleg?

• ... ik na de examens een week naar het noorden van Noorwegen zal trekken, in de hoop het Noorderlicht te mogen ontwaren, te midden van de natuur die er naar verluidt nog mooier is dan de Deense vrouwen?

Groetjes, kusjes en liefde,
Vinnie

On 05:57 | 0 reacties

Vele keren op het festival geweest (zie fotoblog!). Vorig weekend hadden we zelfs nog een fantastische afterparty in ons huis. De reden was de aankomst van nog wat extra bevolkers (we bestaan nu uit twee Australischen, Amerikanen, Duitsers, een Zwitserse en mezelf). Toen bij aankomst bleek dat Sarah's kamer toch een beetje belachelijk groot was in verhouding, hebben we er dan maar een feest gehouden (en ze 'the west wing' gedoopt).

Na een eindeloze hoeveelheid miserie is ook het internet eindelijk geregeld geraakt! Internet op de Nordre Ringgade 70, het gevoel van vreugde valt moeilijk aan de buitenwereld uit te leggen. Na enkele weken in een nieuw land in een nieuwe stad met enkel emails checken op de campus, was dit een feestje waard! Iedereen was blij voor ons, want ondertussen wist zowat elke 'exchange student' in Aarhus dat wij het huis zonder internet waren. Het was ook de eerste keer dat ik België een beetje miste. Skypen en chatten met een paar goede vrienden, en zo kon ik voor het eerst aan thuis terug denken na ongeveer een maand van huis weg!

Ondertussen heb ik in het fysicagebouw ook mijn eigen bureau gekregen. Met het oog op die masterthesis is dit toch wel een aangename verrassing. Met vier zitten we in ons stukje ruimte, de anderen zijn Deense sterrenkundemasters. Nadeel (of voordeel) is dat de ruimte boven onze hoofden de fysicabibliotheek is (zie foto's), en we dus een zekere stilte horen te bewaren!

Dinsdag aten we met een tiental mensen, ter gelegenheid van de verjaardag van Anna. De residenties (wel allen een paar kilometer buiten de stad) kunnen hier trouwens als voorbeeld voor Arenberg dienen, met gigantische gemeenschappelijke ruimtes om u tegen te zeggen (en diners en feestjes in te geven). Ons plan om elk maar iets mee te brengen en dat samen te gooien werkte indrukwekkend en verrassend goed: twee soorten spaghetti en een Griekse salade, cake en ijs als dessert! Grattis, Anna!

Ten slotte zijn we deze week ook van start gegaan met de Deense lessen. Elke maandag en elke woensdag, van 16h30 tot 19h05 probeer ik me de lokale taal eigen te maken. Dit programma van 'LaerDansk' is speciaal voor studenten en een stuk sneller en intensiever dan het normale programma. Volledig gefinancierd door de Deense belastingbetaler, inclusief onze handboeken. Mooi is dat toch, die overheid hier. Uitspraak en schrift blijven helaas twee verschillende talen, een moeilijke en een gemakkelijkere. Veel regels zijn er niet om de discrepantie te verhelpen en dus komt het er vooral op aan om langzaam maar zeker een woordenschat op te bouwen. Als we doorzetten tot het einde van het jaar kunnen we vier tests afleggen en het niveau B1 bereiken:

"Can understand the main points of clear standard input on familiar matters regularly encountered in work, school, leisure, etc. Can deal with most situations likely to arise whilst travelling in an area where the language is spoken. Can produce simple connected text on topics which are familiar or of personal interest. Can describe experiences and events, dreams, hopes & ambitions and briefly give reasons and explanations for opinions and plans."

Voorlopig houden we het vooral bij cirkeltjes waarbij we onze naam vertellen en naar de volgende vragen. Zodus: Jeg hedder Vincent. Hvad hedder du?


Groetjes, kusjes, liefde,
Vinnie

PS: trip naar Kopenhagen gepland, over een week zijn we een weekendje in de hoofdstad!

On 12:57 | 7 reacties

Langzaam maar zeker vult ons huis zich met mensen (Dane from San Francisco), net als de vriendenlijst op Facebook. Deze week zijn ook de niet-wetenschappers gearriveerd en dat betekent dus weer een hele lijst nieuwe mensen - waaronder ook een aantal Belg(isch)en. Helaas wilt de hoeveelheid vers volk ook zeggen dat het leren kennen van mensen weer een beetje wordt teruggeschakeld naar het leren kennen van namen.

Voor de wetenschappers begonnen deze week onze lessen al! Voor de duidelijkheid: wetenschappen volgt hier een "vier blokken" systeem, met telkens zeven weken les en examens. Per blok heeft men dan drie vakken van 5 studiepunten. Ikzelf schrijf hier dit jaar ook voor 30 studiepunten aan mijn thesis, en dit blok zal ik normaal de vakken "Exoplaneten" en "Advanced Data Analysis" volgen.

Deze week ook Hans Kjeldsen gezien, een van de proffen die mee te maken zal hebben met mijn thesis. Jorgen Christensen-Dalsgaard, de andere belangrijke prof, verblijft voorlopig nog in de V.S. Waarover mijn thesis nu precies zal gaan blijft nog even een verrassing, maar op maandag volgt normaal een gesprek met Jorgen en Hans om de zaak definitief te beslechten. Daarnaast hebben we deze week ook in een lange rij ons zogenaamde CPR-number en onze verblijfsvergunning aangevraagd, en heb ik voor de eerste keer mijn eigen was gedaan! Hoera!

'Pre-drinking at home' biedt voorlopig de enige betaalbare alcohol, maar beterschap is op komst! Deze week heb ik immers mijn eerste shift gedraaid in de bar van het Studenterhus Aarhus. Echt vrijwilligerswerk kan je het niet noemen, want je krijgt op elk moment drank aan halve prijs en gratis toegang tot alle concerten. Als wederdienst werk je wel ongeveer een keer per week.

Zwaarder werk dan gedacht, in mijn vorige presidiumcarrière deden we bijvoorbeeld niet aan sterke drank of cocktails, en werd ik ook aanzienlijk minder vaak in het Deens aangesproken. Naast de bar baat men er ook het "Beer House" uit, een bar in de kelder waar men meer dan honderd verschillende bieren aanbiedt. Prijzen (die gelukkig binnenkort voor mij ook worden gehalveerd) variëren tussen vijf en zeven euro, maar men kan er wel Belgische toppers als Rochefort 10, Duvel, Orval of Westmalle krijgen. Toen onze opkuis er om drie uur op zat, genoot ik samen met de collega's nog van een gratis La Trappe Quadruppel, zodat het toch nog vijf uur werd voor ik in bed kroop. De volgende ochtend fris en monster in de les!

Vrijdag is het Fredagsbar en we gingen naar die van de geneeskundigen. Prachtig weertje en dus zat iedereen buiten in het gras, met een pintje. Vanaf 16h begint voor iedereen het weekend in de Fredagsbar in zijn instituut, waarvan sommigen tot laat in de nacht doorgaan. Vervolgens trokken we naar het Student House, waar we mee gingen genieten van het gratis eten dat voorzien was voor de introductieweek van de sociale wetenschappen.

Later op de avond trokken we nog met de honderd aanwezige internationale studenten richting 'downtown', waar het Aarhus Festuge, het stadsfestival van start ging. Volle straten en optredentjes in alle cafétjes links en rechts. Het weer verandert hier bliksemsnel en gedurende de nacht konden we een prachtig onweer aanschouwen. Een hemel die bijna permanent verlicht werd door de bliksem en straten vol met dansende en uitgeregende festivalgangers in de gutsende regen! Prachtige apocalyps en puur genieten. 'Pukkelpopweer', zoals dat in België blijkbaar heet!

Groetjes, kusjes, liefde,
Vinnie


PS: vanaf donderdag hebben we normaal gezien internet in ons huisje!

On 18:22 | 1 reacties