We're half awake in a fake empire ~ Lachend Wakker Worden

Met ondertussen al een zevental weken op de teller, loopt mijn verblijf in het Midden-Oosten richting zijn einde. Het werk blijft erg boeiend, zeker nu niet alles meer volledig nieuw is - van een aantal dingen begin ik zowaar een en ander af te weten. Een niet geheel onaangenaam gevoel! Ik ben nog heel wat buiten geweest, in de Qatarese hitte op onze site,en verder ben ik zo stilaan een expert in Excel aan het worden.

Weekend betekent voor mij al een kleine twee maanden "een vrije vrijdag". Eentje daarvan spendeerde ik met een aantal collega's door tussen 12 en 15u te brunchen in het Marriott. Goedkoop was het niet, maar het eten was buitengewoon goed en gedurende drie uur lang werden onze champagneglazen erg vaak bijgevuld. Zo kan je al eens bekomen van een lange werkweek. Met vuurwerk werd het Eid afgesloten, het feest dat het einde van de ramadan viert. Dat maakte naast champagne-brunchen ook het vieren van Reine's verjaardag mogelijk. Tevens genoot ik hier van een Stella in het Belgian Beer Cafe, bij een portie echte bitterballen!

Een ander "weekend" werd de hoofdstad nog eens verlaten om te verdwalen in de Qatarese woestijn. Puur genieten, een tocht door de desolate vlakte. Bij momenten voelde het alsof we op verkenning waren op Mars met de Curiosity.

Om toch ook eens wat cultuur op te snuiven, bezocht ik ook het museum met Arabische kunst. Een bonte verzameling tapijt, beeld en aardewerk, niet slecht maar ook niet meteen een voltreffer. Het gebouw daarentegen was wel prachtig, bovendien met een fantastisch uitzicht op de skyline van Doha.

Mijn verblijf in het Al Siraaj hotel heb ik ook al een hele tijd ingeruild voor een verblijf in het Addar hotel. Daar was de air-co wat luidruchtiger, maar de laundry service, het internet en het ontbijt aanzienlijk beter. Voor ik er echter goed en wel uitgepakt was, verhuisde ik net als heel wat collega's naar meer permanent verblijf (voor die collega's dan toch) in appartementen, in het centrum van Doha. Nu zit ik dus echt in de stad, al moet ik daardoor ook wel wat vroeger opstaan. Een momentje van intens geluk beleefde ik hier toen de housekeeping in de koelkast Toblerones had achtergelaten!

Zondag ruil ik de woestijnhitte weer in voor het Belgische weer. Begin oktober heb ik echter vliegtuigtickets richting Peru aangeschaft - een (laatste?) lange vakantie komt in zicht. Nu ga ik kijken hoe de Rode Duivels hun achterstand nog zullen ombuigen tegen Kroatië.

Groetjes, kusjes en liefde,

Vincent